Mieke Cosemans
Mijn opleiding en baan
1998 studeerde ik af aan de kunstacademie (vrije- en toegepaste grafiek) te Hasselt, België. Als vervolgopleiding deed ik de richting Creatieve therapie Beeldend. Nu kon ik mijn de veelzijndigheid van beeldende kunst delen met anderen.
De liefde bracht me in Amsterdam en daar ging ik aan het werk als creatief therapeut bij Amstelrade. Het opzetten van een atelier met keramiek, illustratie, tekenen schilderen en druktechnieken. Ik ging werken met mensen met een lichamelijke handicap. Later kwamen daar ook mensen bij met een niet aangeboren hersenletsel.
Sinds 2 jaren werk ik bij Thuis met Zorg Zaanstreek en heb daar een beeldend atelier opgezet, werk er als vaktherapeut beeldend en ben sinds kort teamleider van de dagbesteding.
Buiten mijn werktijden maak ik mijn eigen grafiek, keramiek en illustraties.
In 2002 ben ik van start gegaan met etsen bij Fluxus. Ik liep er toevallig naar binnen met bij een open dag. De geur van terpentine en drukinkten kwamen me tegemoet en een leraar met zijn haar in de war (Jelus Matser) liep druk heen en weer tussen de pers en de etsplaten. Ik was meteen thuis.
Inmiddels zijn er vele jaren verstreken. Jelus ging met pensioen en benoemde ons tot Zaans Grafisch Collectief en onder die naam zijn we nog steeds werkzaam. Iedere donderdag komen we samen om ons onder te dompelen in de grafische technieken en om elkaar te inspireren.
Mijn grafisch werk
De technieken waarmee ik vaak werk zijn etsen (lijnets, aquatint), monoprints en linosnede. Het gaat van heel fijntjes priegelen met lijntjes en werkenlang mezelf hierin verliezen om heel afgewogen te zoeken naar een beeld dat voor me klopt, spelen met licht en donker. Tot het priegelen helemaal moe zijn en op 1 avond 3 monoprints maken, lekker los tekenen en schilderen op een plaat en deze afdrukken.
Ik heb aan het begin van een werkstuk geen duidelijk beeld van wat het moet gaan worden. Beelden mogen ontstaan en onderweg veranderen. Omdat het zo uit jezelf komt stop je er als vanzelf in wat je meemaakt, het heeft weg van een dagboek. Als ik naar mijn werk terug kijk, weet ik vaak nog waar ik was op het moment dat ik het aan het maken was en komen de herinneringen terug.
Ik kan me geen leven bedenken zonder.